Najczęstsze skargi zgłaszane przez pacjenta trwające od co najmniej 2 tygodni:
Zespół ostrego stresu (ASD) może wystąpić po przeżyciu traumatycznej sytuacji trwają od kilku dni do miesiąca. W sytuacji utrzymywania się objawów dłużej niż miesiąc właściwą diagnozą będzie zespół stresu pourazowego (PTSD).
ASD i PTSD może wystąpić na skutek doświadczenia traumatycznego wydarzenia (np: napaść, wypadek komunikacyjny lub bycie świadkiem czyjegoś wypadku, katastrofa, znęcanie fizyczne lub psychiczne lub innych wydarzeń mających charakter osobistej traumy dla pacjenta).
Obawy:
Zaburzenia lękowe – cechy wspólne
Częste objawy zaburzeń lękowych:
Lęk może towarzyszyć niektórym chorobom somatycznym lub upodabniać się do nich, np. dotyczy to nadciśnienia, cukrzycy, astmy.
Dlatego też dla rozpoznania zaburzeń lękowych konieczne jest wcześniejsze wykluczenie innych chorób somatycznych.
Kto jest podatny na wystąpienie zaburzeń lękowych?
Przykłady zaburzeń o podłożu lękowym:
Często ludzie doświadczają więcej niż jednego typu tych zaburzeń lękowych. Są nimi:
1) Fobia społeczna
Osoby cierpiące na fobię społeczną odczuwają lęk przed oceną, krytyką, zawstydzeniem czy upokorzeniem. Odczuwają go w sytuacjach takich jak np.: przemawianie, jedzenie w miejscu publicznym, inicjowanie rozmowy. Mają wtedy objawy: kołatania serca, uczucie napięcia, pocenie się, czerwienienie się i przyśpieszony oddech. Obawiają się, że mogą to zauważyć i wyśmiać inni. Z tego powodu unikają bycia w społeczeństwie.
2) Fobie specyficzne
Fobie specyficzne są rodzajem irracjonalnego i wyolbrzymionego lęku przed konkretnymi obiektami bądź sytuacjami. Fobii towarzyszą różne objawy fizjologiczne m.in. przyspieszony oddech, pocenie, kołatanie serca, obawa przed omdleniem. Wyróżniamy np.:
Osoby cierpiące na ten rodzaj lęku doświadczają od co najmniej pół roku ciągłego wewnętrznego napięcia, nierealistycznie obawiają się nieszczęścia bądź katastrofy i ciągle się zamartwiają. Wykazują objawy takie jak: brak poczucia odprężenia, zaburzenia snu, napięcie mięśniowe, drażliwość. Utrudnia to codzienne funkcjonowanie. Osoby te przesadnie zamartwiają się swoimi problemami oraz innych osób np. stanem zdrowia. Gdy jeden powód do niepokoju realnie ustępuje osoby te szukają następnego powodu do niepokoju.
3) Lęk paniczny z agorafobią lub bez agorafobii
Pacjenci doświadczają niespodziewanego i intensywnego ataku paniki w sytuacji, w której niekoniecznie czują się zagrożeni. Zazwyczaj napad paniki pojawia się w sytuacji bezpiecznej. Jest on bowiem wywołane przez wcześniejsze zapamiętane przez mózg człowieka doświadczenie lęku. W czasie napadu paniki chory czuje: lęk przed śmiercią, kołatanie serca, potliwość, duszność, mogą też temu towarzyszyć bóle brzucha lub biegunka. Chory wzywa pogotowie ratunkowe obawiając się zawału serca. Wyniki badań nie potwierdzają choroby serca, a objawy podobnego ataku zwykle powracają co jakiś czas. Osoba doświadczająca lęku panicznego często boi się wystąpienia kolejnych ataków, dlatego unika miejsc, z których ucieczka mogłaby być utrudniona (kino, supermarket, autobus) – w takich przypadkach diagnozuje się lęk paniczny z agorafobią.
4) Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD)
Osoba cierpiąca na zaburzenie OCD wykazuje objawy natrętnych myśli (obsesji) i/lub natrętnych czynności (kompulsji). Często wstydzi się tych natręctw. Wie, że są one nieprawdziwe, ale mimo to odczuwa przymus ich wykonywania. Wykonywanie czynności natrętnych jest czasochłonne i zajmuje co najmniej 1 godzinę czasu dziennie. Obsesje dotyczyć mogą: brudu (mycie rąk), zanieczyszczenia, zarazków (mycie, pranie), seksu, lęku przed zrobieniem komuś krzywdy (szczególnie osobie bliskiej), potrzeby porządku i symetrii (symetryczne układanie przedmiotów, rzeczy). Kompulsje służą redukcji napięcia wywołanego natrętnymi myślami i mają ochraniać przed lękiem. Do najczęstszych zachowań kompulsywnych możemy zaliczyć: mycie rąk, sprawdzanie, układanie oraz czynności umysłowe – powtarzania słów czy piosenek, liczenie, modlitwa. Osoba taka stara się wykonywać rytuały perfekcyjnie, ale nigdy nie jest do końca pewna dokładności ich wykonania, dlatego je powtarza.
5) Zaburzenia somatyzacyjne
Główna cecha tego zaburzenia polega na różnorodnych i często nawracających objawach somatycznych, które utrzymują się co najmniej od dwóch lat.
Pacjent jest przekonany, że cierpi na poważną chorobę somatyczną. Odczuwa ciągły niepokój związany z możliwością chorowania na poważną chorobę somatyczną np. na raka. Może odczuwać również silny i niepokojący ból, którego nie można wyjaśnić diagnozowaniem chorób somatycznych. Podłożem tych objawów jest lęk.
Bezsenność może współistnieć z innymi chorobami lub je maskować, np.:
Bezsenność może być skutkiem:
Objawy schizofrenii można podzielić na kilka rodzajów:
Nazwa „objawy pozytywne” nie oznacza oznacza ich pozytywnego wpływu na funkcjonowanie chorego, ale obecność u chorego urojeń lub omamów.
Niektóre sądy ludzi ze schizofrenią mogą mieć charakter UROJEŃ np. mogą oni wierzyć, że inni ludzie znają ich myśli, śledzą ich, spiskują przeciwko nim albo kontrolują ich myśli lub zachowania. Inni uważają, że są truci poprzez dosypanie trucizny czy narkotyku do pokarmu lub napojów. Jeszcze inni mają urojenia o treści religijnej, czują się prześladowani przez szatana i poszukują kontaktu z egzorcystą lub uważają, że są wybrani przez Boga do pełnienia misji w świecie. Czasem mają oni wrażenie, iż są „osaczeni przez innych”. Innym razem próbują przekonywać rodzinę, że ludzie są źle do nich nastawieni albo ich szykanują. Początkowo sądy te mogą wydawać się prawdziwe. Z czasem dopiero otoczenie widzi, że te podejrzenia zgłaszane przez chorego nie ma nic wspólnego z rzeczywistością i chory coraz bardziej izoluje się od ludzi.
Czasami ludzie ze schizofrenią mogą słyszeć dziwne głosy (mieć OMAMY SŁUCHOWE), których inni ludzie nie słyszą. Zazwyczaj te głosy mówią coś negatywnego o tych chorych, coś im nakazują lub zabraniają. Chory często poddaje się tym głosom, spełniając ich polecenia, lub usiłuje się przed nimi bronić, np. poprzez włączenie głośnej muzyki lub zatykanie uszy. Osoby cierpiące na schizofrenię mogą mieć inne rzadsze omamy, takie jak: OMAMY WZROKOWE (widzieć np. nierzeczywiste postacie), OMAMY WĘCHOWE (czuć dziwne zapachy np. spalania, gazu, OMAMY DOTYKOWE (mieć wrażenie że diabeł ich dotyka lub mrówki wędrują po ciele), OMAMY SMAKOWE (czuć zmieniony smak potraw). Czasami „głosy” namawiają pacjenta do odstawienia leków.
Pacjent, poddając się tym nakazom, odstawia leki bez konsultacji z lekarzem, co może spowodować pogorszenie i konieczność ponownej hospitalizacji.
Zblednięcie emocji i zobojętnienie emocjonalne
Schizofrenia może wyrażać się trudnościami w przeżywaniu i wyrażaniu swoich uczuć czy też rozumieniem uczuć innych. Osoby te stają się jakby emocjonalnie nieobecne, obojętne wobec swoich uczuć i innych, wycofują się z otoczenia i izolują w swoim świecie. Osoby te przestają pełnić swoje dawne role społeczne: nie angażują się w bycie rodzicem, uczniem, pracownikiem. Mają mniej energii życiowej, chęci do działania, czasami też mają trudności w zaczynaniu lub kończeniu niektórych czynności. Niektórych osoby ze schizofrenią tracą niechęć do mówienia – ich wypowiedzi stają się krótkie, bardzo konkretne, tracą charakter opisowy.
W schizofrenii pacjent zazwyczaj nie ma poczucia choroby, nie czuje więc motywacji do przyjmowania leków i przerywa leczenie, co może skutkować koniecznością hospitalizacji.
Osoby cierpiące na schizofrenię moga też doświadczać objawów depresyjnych. Chorzy mogą mieć uczucie przygnębienia, są ciągle zmęczeni, mają niskie poczucie swojej wartości, czują się niezrozumienie wśród bliskich i w całym społeczeństwie. Mogą też podejmować próby samobójcze.
U wielu ludzi chorujących na schizofrenię występują trudności z koncentracją i pamięcią, tj. zaburzenia uwagi, spowolnienie procesów myślowych, pamięci, zaburzenia postrzegania społecznego oraz anozognozja (brak świadomości choroby i zaprzeczanie jej). Osoba taka np. spędza wiele godzin nad jedną stroną czytanej książki.
Pacjent z deficytami poznawczymi wymaga wsparcia ze strony opiekuna. Ma to znaczenie np. w czasie wizyty psychiatrycznej. Pacjent może nie zrozumieć i nie zapamiętać, w jaki sposób powinien przyjmować leki, i po wyjściu z gabinetu nawet nie będzie wiedział, co powinien zrobić z receptą. Niewłaściwe przyjmowanie leków lub przerwanie ich stosowania może spowodować pogorszenie i konieczność hospitalizacji.
Pacjent może zapominać o konieczności przyjmowania leków. Jest wtedy szczególnie narażony na nawrót psychozy. Już 10-dniowa przerwa w stosowaniu leków zwiększa dwukrotnie ryzyko hospitalizacji.
Przy nasilonych zaburzeniach pamięci operacyjnej pacjent może mieć kłopoty z organizacją codziennych zajęć np. opłacaniem rachunków. Może to prowadzić również do zaburzenia „codziennych rutualnych czynności” takich jak mycie się czy jedzenie. Pacjent przestaje również sam kotrolować przyjmowanie leków. Pacjenci, ci mogą mieć duże kłopoty z przestrzeganiem zaleceń lekarskich i szybko przerywają leczenie, szczególnie wtedy gdy muszą przyjmować kilka razy dziennie różne leki. W takiej sytuacji niezbędna jest pomoc opiekunów.
Ludzie z objawami schizofrenii mogą mieć kłopoty z jasnym myśleniem, zrozumieniem tego, co mówią do nich inni. Ponadto ich komunikacja słowna staje się niezrozumiała dla otoczenia. W przebiegu schizofrenii mogą mieć również miejsce dziwne zachowania chorych, np. wykonywanie dziwacznych gestów, wystąpienie nagłego pobudzenia czy spowolnienia ruchowego.
Specjalizuję się w całościowej, psychosomatycznej ocenie stanu zdrowia pacjenta.
Jak przygotować się do pierwszej wizyty? Jakie dokumenty ze sobą zabrać?
Koszty wizyty, wydania zaświadczenia lekarskiego i dokumentacji medycznej.